Wakker worden - reminder - puberzoon

‘Hoe ga je er voor zorgen dat je morgenvroeg wakker wordt van de wekker?’

Deze vraag stelde ik gisterenavond aan mijn puber.
‘Komt goed mam.’ Was het antwoord. 

Hij die op zondagavond zijn schooltas aan het inpakken was en er toen pas achter kwam dat hij nog boeken moest kaften. Zelf had ik dat allang in de gaten en was meer aan het wachten op het moment dat hij het zelf zou ontdekken en welke actie hij erop zou nemen. Hij bleef er rustig onder en vroeg me beleefd of ik hem nog even wilde helpen... Tuurlijk jongen. 
.
Vanmorgen deed ik dat dus. Ik liet hem zelf wakker worden.
 
Er was ondanks het vroege tijdstip weinig gemopper en verliet iedereen zonder al te veel haast het huis. Zelfs de miezer was geen aanleiding voor klagen of zeuren of uitbarsting.
Ik ruimde de laatste dingen van de ontbijttafel en dronk een lekkere cappuccino. Een goede start van deze week. 
  
Boven op zijn kamer vond ik deze reminder die hij voor zichzelf had opgeschreven. Geschreven in zwart en rode hoofdletters op het whiteboard naast zijn wekker. Ze weten zelf vaak wel wat ze nodig hebben. En als het helpt... 
Een beetje vertrouwen daarin doet wonderen. 

En hoe ging dat wakker worden bij jou in huis op deze maandagochtend? Werd je gewekt of geroepen. Ben je even rustig bij je kind gaan zitten op het bed en mocht het langzaam wakker worden? Trok je de gordijnen met een ruk open of zette je de grote lamp aan. Mag hij of zij zelf wakker worden? Of trok je dekens van het bed? Ben je ‘s morgens juist rustig en geduldig of sta je in je handen te klappen om ze te motiveren om op tijd op school te komen? En lijkt het meer op het ‘wakker worden’ van Jochem Myjer