Ook liefdevol uit elkaar!

Een tijdje terug had ik een kennismakingsgesprek met ouders. Ouders die besloten hadden uit elkaar te gaan en mij om hulp vroegen voor hun zoontje. Steeds vaker komen er ook ouders met dit soort hulpvragen in de praktijk. Bijzonder hoe dat werkt wanneer je zelf de ervaring van 'gescheiden zijn' hebt. Ik zie hoe anderen soms worstelen in het proces. Scheiden is namelijk ook rouw, je neemt afscheid van iets of iemand. Een situatie veranderd noodgedwongen, je hebt er geen controle op en het vraagt van je dingen anders aan te pakken. Een toekomst anders in te richten. En het zijn gigantisch veel emoties die aan je voorbij gaan. En iedereen doet dat op zijn eigen manier.
 
Ze zitten samen tegenover me aan tafel. En daar is ook alles mee gezegd. Deze ouders willen allebei gehoord worden in hun verhaal. Ze willen erkenning voor hetgeen ze ervaren en sparen daarbij de ander niet. Ze vallen elkaar in de rede en ik zie heel veel frustratie en boosheid bij zowel vader als moeder. Daaronder zit heel verdriet en zo nu en dan valt er ook een traan. 
 
Alle gevoelens mogen er zijn! Ook de minder leuke zeg ik altijd, maar vind het wel bijzonder dat ik hier getuige van mag zijn. Het moet eruit, wil geventileerd. Ik hoor het aan. Ik zie de pijn en de onmacht van deze mensen. Na een flink aantal minuten stel ik ze de vraag hoe ik ze hierbij kan helpen? 
Ze willen weten hoe ze het moeten communiceren naar hun dochter toe.
 
Ik ben even stil. Wanneer ik te veel stilte laat vallen gaan ze weer onverstoord door waar ze gebleven waren. Alsof ik er niet bij ben. Ze zitten duidelijk beiden op een andere plek binnen het rouwproces. Ook dat is normaal weet ik. 
Waar vader nog zit in de fase van frustratie en boosheid, daar heeft moeder het al meer geaccepteerd en wil zich graag al weer richten op de toekomst en een nieuwe plek voor haarzelf en zoonlief. Vader is het vertrouwen kwijt, moeder wil rust. Onder dit alles zit heel veel verdriet. Teleurstelling en ook angst. De spanning is voelbaar en tranen zijn zichtbaar. 
 
Ze willen graag handvaten en tools van mij, geven ze aan. Ze willen graag advies. En al is het tijdens dit eerste kennismakingsgesprek niet gebruikelijk dat ik al direct met ze aan de slag ga, ik voel diep van binnen dat ik er iets van mag zeggen. “Dus jullie willen graag advies?” Ze knikken instemmend. 
 
“Dit is een eerste oudergesprek zonder jullie kind, waarin we kijken wat ik voor jullie en jullie zoontje kan betekenen. Toch is er iets wat ik jullie graag wil vertellen. Ik zie jullie alleen tijdens dit gesprek en ik voel nu al hoe gespannen de sfeer tussen jullie beiden is. Deze is ondragelijk, zelfs wanneer jullie niets zouden zeggen is dit merkbaar.
Ik vind het heel erg dat ik jullie dit moet vertellen, maar als ík dit al voel, kunnen jullie je dan voorstellen hoe het voor jullie zoontje moet zijn wanneer hij met jullie is. Kun je je voorstellen hoe het moet voelen wanneer twee personen waarvan je zielsveel houdt het niet met elkaar uit kunnen houden? 
En nu vragen jullie mij of ik kan vertellen hoe je het beste kunt communiceren naar jullie zoontje toe?
Dit is wat ik jullie wil zeggen"

"Lieve papa, met alles wat jij weet en met alles wat je meebrengt vanuit eigen ervaring, normen en waarden, pijn, opvoeding en eigen systeem; Je doet het goed! Je bent een goede vader, want zou je anders kunnen dan zou je het anders doen. 
Lieve mama, ook jij bent een goede moeder. Met alles wat je weet, alles wat je geleerd hebt, alles waarvan je overtuigd bent, wat je denkt dat zou moeten of wat je geleerd hebt. Jij doet het goed!"
 
"Jullie hebben beiden hetzelfde doel voor ogen, jullie hebben het beste voor met jullie zoon en elk van jullie doet wat in zijn of haar vermogen ligt om het voor elkaar te krijgen. Maar als jullie willen weten hoe je het beste met hem kunt communiceren zullie eerst zelf aan de slag moeten."
 
"Wat willen jullie je zoontje leren? Kijk in de spiegel. Wat willen jullie dat hij ziet?
Dat dit de manier is hoe je met elkaar om moet gaan? Dat je niet met respect naar elkaar hoeft te luisteren of over elkaar kunt spreken? Dat je de ander omlaag moet halen om je eigen gelijk te halen? Willen jullie dat? Ga dan vooral zo door."
 
"Lieve ouders, ik zie jullie struggle. Ik hoor de onmacht en zie het verdriet. Ik zie twee ontzettend gekwetste innerlijke kinderen die aan het bekvechten zijn in hun volwassen wereld. Het zijn zulke heftige emoties wat jullie me laten zien. Wat moeten jullie het ongelooflijk moeilijk hebben.
Maar jullie zijn volwassen. Jullie hebben nu zelf een kind. De innerlijke boosheid en frustratie die in jullie woedt nodigt jullie uit om naar jezelf te kijken. Naar delen die nog opgelost en geheeld mogen worden. Het wordt tijd dat aan te kijken. Het is jullie boosheid, dat is jullie verdriet, dat is jullie angst. Dat is oude pijn. En dat staat los van deze situatie. Dat staat los van jullie kind. Wanneer je elkaar nu in de steek laat, er samen niet uit komt, laat je jullie zoontje ook een beetje in de steek."
 
"Hij, dat mooie kind wat uit jullie is ontstaan. Dat wat jullie samen hebben gecreeerd. Hij bestaat voor 50% uit papa en voor 50% uit mama. Hij is jullie! Elk commentaar op elkaar heeft een destructief effect op dat stukje papa en mama in hem. Elk verwijt naar elkaar is een verwijt naar hem. Een afwijzing op het stukje papa en mama wat in hem leeft en door hem heen stroomt. En dat doet hem pijn."
 
Jij kiest hoe je er mee omgaat
"We kunnen zo veel en tegelijkertijd zijn we zo verrekte slecht in uit elkaar gaan of scheiden. Maar het hoeft niet zo te gaan. Je hebt zelf invloed op de situatie en hoe je er mee om gaat. Ook als je daar voor je gevoel alleen in lijkt te staan. Je bent verantwoordelijk voor jouw aandeel. Voor jouw stukje. Voor jouw deel. Neem die verantwoordelijkheid en laat waar je geen invloed op hebt los. Dat jullie uit elkaar gaan is duidelijk, maar elke dag, elke minuut, elke seconde kun je opnieuw kiezen en besluiten het anders te doen. Je kunt besluiten om ook liefdevol uit elkaar te gaan. Het samen te doen. Teamwork. Voor jullie kind. Voor hem."
 
Kijk in de spiegel!
"Wat mag je leren? Wat neem je mee en wat laat je achter? Wat wil je doorgeven? Wat wil je hem meegeven in dit leven? Is dat pijn, angst, boosheid, afgunst, frustratie etc.?
Zet alsjeblieft de pijn van je gekwetste innerlijke kind opzij omwille van dit prachtige kind wat uit liefde uit jullie is ontstaan. Take care en regel je shit. Voor hem."

Je kind voelt zich het meeste thuis bij diegene die de ander het meest in zijn hart heeft!
 
Tussen mijn woorden door zijn de ouders zo nu en dan stil. Maar er worden ook woorden en zinnen gezegd die niet mals zijn. Ze onderbreken elkaar regelmatig. Gaandeweg het gesprek worden ze rustiger merk ik. Moeder legt zelfs even haar hand op de knie van vader als er tranen bij hem opkomen.

Ik geef aan dat het nog te vroeg is om op dit moment mij als kindercoach in te schakelen. 
“Ik heb jullie beide nodig papa en mama, als team. Regel eerst wat geregeld moet worden. Werk aan de winkel! En als er de behoefte is kom dan over een tijdje terug. Samen of alleen dat mag ook, maar wel wanneer er respect is voor elkaar.”
 
This too shall pass
Soms schrik ik van mijn eigen woorden. Het voelt als makkelijk praten. Ik begrijp ook hoe lastig het moet zijn als je er middenin zit en je het even anders ziet. Chaos. Maar echt, dit gaat voorbij. Geef die angst en boosheid liefde, juist als deze even zoek lijkt. Koester de mooie herinneringen en kijk naar waar je wel invloed op hebt. Blijf ondertussen met respect naar elkaar kijken. Onderzoek (wanneer je dit wil) je eigen pijn, overtuigingen en blokkades. Waar valt er wat te winnen in de goede zin van het woord. Geloof me, ook al zie je het nu misschien nog niet, je zult er sterker uit komen. 
 
En echt, kinderen hebben alles door. Die voelen de negatieve energie zelfs als er niets gezegd wordt. Ze houden onvoorwaardelijk van hun beide ouders en zullen er alles aan doen om ze weer gelukkig te zien. Dit meisje knuffelde erop los. Dagelijkse knuffels voor papa en knuffels voor mama en ze wilde ook steeds een knuffel met zijn drietjes, waarbij deze lieve kleine redder hopeloos haar ouders weer wat meer bij elkaar wilde brengen. Een brug wilde slaan tussen twee werelden. Dat moet een onmogelijke taak zijn wanneer er zoveel weerstand is.

"Jullie zoontje weet nog niet hoe het met grote dingen om moet gaan, hij wil het van je leren. Geef hem dan iets moois om na te doen. Laat hem zien lieve papa en mama hoe je met anderen om moet gaan. Kies voor liefde en respect, ook als je uit elkaar gaat. Juist dan. En als dat even heel lastig is. Doe het dan voor je kind. Dat mooie kind van jullie samen."
 
“Ik vond het een heel waardevol gesprek, meer dan alleen een kennismakingsgesprek”, zegt moeder. “Het kwartje is bij mij echt gevallen”, zegt vader, “Dankjewel voor je tijd.” 
 
Ik loop met ze mee naar de deur. Wie weet zie ik ze nog eens terug. Ze lopen samen naar buiten en zwaaien me uit. 
 
Heb je vragen omtrent de opvoeding of het opgroeien van je kind? Laat het me dan weten. Ik kijk graag met je mee. Stuur me een berichtje via de pagina contact of stuur een mail naar suzanne@coachopstelten.nl en bellen mag uiteraard ook.
 
#coachopstelten #creatiefcoachen #kindercoach #onvoorwaardelijkeliefde #scheidenisookrouw #kinderen #innerlijkekinderen #spiegeltjes #onvoorwaardelijkeliefde #atelieropstelten #blog #gedragisaltijdlogisch #respectvol #doehetvoorjekind #holistischekijk #uitliefdegeboren #ikhouvanjouhoujijookvanmij