De wisseltruc

Vandaag precies 7 jaar geleden schreef ik deze blog… 'dé jas'. Inmiddels is mijn zoon er met zijn ca. 2 meter lengte en zijn bijna 17 jaar behoorlijk uitgegroeid. Tegenwoordig is het ‘dé overal’, waarmee hij de grote wisseltruc toepast om zijn werkkleding nog enigszins schoon te houden. 
 
Een kleine intro op het verhaal… We waren destijds net verhuisd naar een half vrijstaande woonboerderij in de kern van het dorp Sint Hubert waar nog heel veel aan verbouwd moest worden. We hadden er voor gekozen de uitdaging aan te gaan om in een woonunit van 30m2 met 5 personen te gaan wonen. We kochten een oude bouwkeet aan, die we omtoverde tot een gezellig Tiny house. Naast de beperkte ruimte bracht het ook veel voordelen met zich mee. Een kleine ruimte heb je o.a. zo schoon en opgeruimd en het is er snel lekker warm wanneer het buiten koud is. Dit alles was in de winter van 2015. En je hebt echt niet zo veel nodig kwam ik achter. Een oud verhaal in een nieuw jasje... dé jas!
 
•••••••••••
Dé jas
 Bij het betrekken van de tijdelijke woning bij ons nieuwe huis, was het nog een moeilijke keuze wat mee te nemen. De ruimte van de woonunit is klein, heel erg klein dus alleen het hoognodige kon mee. 
Zo heb ik bij het inpakken van mijn kleding wel een half uur voor mijn grote kledingkast gestaan. Deze keer niet omdat ik niet wist wat ik aan zou trekken. Nee, ik mocht slechts een kleine selectie mee nemen wat zou passen in 1 klein lockerkastje. Maar het was me gelukt!
En met de wetenschap dat het mogelijk nog moeilijker moest zijn voor iemand die een wereldreis zou gaan maken en zich moest beperken tot slechts 1 rugzak, bedacht ik me dat ik eigenlijk nog behoorlijk wat mee kon nemen naar de woonunit. 
 
Het meest plaats innemende kledingstuk is toch wel de jas, en dan vooral de winterjas. Hadden de kinderen in ons oude huis de kapstok vol hangen met bodywarmers, dikke vesten, dunne vesten, speeljassen en goede jassen, nu hadden we slechts plaats voor 1 jas per persoon. Er was gewoonweg niet veel plaats op de kapstok in onze kleine behuizing (en ik had stiekem voor mezelf nog een extra jas mee naar binnen gesmokkeld en die moest er ook hangen). 
 
Bij onze oudste dochter (11) is slechts 1 winterjas geen probleem. Zij zorgt er wel voor dat ze niet in een modderpoel springt. Bij mijn zoon (9) en jongste dochter (7) daarentegen wordt het al een stuk moeilijker die ene jas schoon en schadevrij te houden. Die twee struinen tuinen en sloten af, helpen papa graag met verbouwen en vinden buikschuiven en vies worden helemaal niet erg.
 
Voor mijn zoon had ik een oplossing bedacht. Hij heeft namelijk een jas die reversibel is, je kunt hem omdraaien. De ene kant van de jas is groen en de andere kant heeft een donkerblauwe kleur. 
Nu had ik altijd al een lichte voorkeur voor de blauwe kant, dus heb ik hem voorgesteld dat wanneer hij buiten aan het spelen is, of wanneer hij papa mee wil helpen hij zijn jas dan maar even om moet draaien naar de groene kant. Komt er dan niet uitwasbare vlekken of een grote winkelhaak in zijn jas dan zie je er niets van wanneer hij hem weer ‘netjes’ met de blauwe kant naar buiten draagt.



Hij vond dat zelf ook wel een goed idee. En zo heb ik hem heel vaak, direct na school, al de grote wisseltruc zien doen. Mooi ook om dat van een afstandje te bekijken. 
Hij gooit dan zijn schooltas naar binnen, trekt zijn klompen aan, draait zijn jas om zodat de groene kant naar buiten zit en verdwijnt de tuin of de bouwput in. Zo helpt hij papa met het afbikken van een muur. Of sjouwt hij samen met zijn zusje, met zijn gereedschapskist onder zijn arm, een deurkozijn door de tuin naar achteren toe, waar ze samen aan een hut werken. Zijn eigen bouwproject
Ging hij naar school, dan droeg hij hem netjes met de blauwe kant naar buiten. Heel wat keren heb ik de jas uitgewassen en scheurtjes dichtgenaaid. Poeh. Het was toch niet zo praktisch als ik bedacht had. Een paar keer per week moest die jas door een sopje en direct de droger in, soms een race tegen de klok. 
 
Blij was ik dan ook toen hij van iemand een nog hele mooie uitziende speeljas kreeg. Dan hangt de kapstok wel wat voller, maar kan hij ook echt onbezorgd vies worden. Dat maakte het voor mij ook wat makkelijker. Bij een jas die je aan twee kanten kan dragen zit er bovendien geen lusje aan de binnenkant (of de buitenkant net hoe je het ziet), zodat hij steeds van de kapstok af valt. 


Zo stond ik gisteren weer bij de kapstok, met aan mijn voeten dé jas op de grond. Met de komst van de speeljas kon ik zijn goede jas, die nu alleen maar met de blauwe kant naar buiten gedragen werd, natuurlijk wel voorzien van een lusje, bedacht ik. 
Ik heb nog een witte schoenveter van ouder hardloopschoenen gevonden en met de veter in de hand loop ik naar hem toe en vertel ik hem van mijn idee…
 
“Zeg luister eens jongen. Mama maakt er aan de groene kant van jouw jas even een lusje, dan kun je hem heel makkelijk ophangen, dan valt hij niet steeds van de kapstok af.” 
 
“Nee dat wil ik niet”, zegt hij.
 
“Huh. Dat wil je niet? Het is toch fijn dat hij dan niet steeds van de kapstok af valt?” En ik vind dat vooral heel fijn natuurlijk, denk ik. 
 
“Nee dat moet je echt niet doen. Want weet je, als wij verstoppertje spelen op school… (bijna fluisterend) dan loop ik weg in mijn blauwe jas… dan ga ik achter een struik zitten en dan draai ik snel mijn jas om. En dan vinden ze me bijna niet!!!”
“Dus geen lusje graag”, zegt hij met een big smile op zijn gezicht.
 
“Ik snap het” zeg ik lachend. 
 
En daar leg ik me dan maar bij neer. Ik wil geen spelbreker zijn met deze door hem zelf bedachte geniale oplossing voor verstoppertje spelen. En al is het geen speeljas meer, hij heeft gewoon weer een nieuwe extra reversibel functie. En een hele goede reden dus om geen lusje in de jas te willen.
 
Ik raap zijn jas nog eens van de grond op en doe een poging hem op te hangen aan de capuchon. Dat lukt uiteindelijk. Eind van dit jaar is ie er vast uitgegroeid…

#coachopstelten #atelieropstelten #kindercoach #coach #deblauwjas #degroenejas #zichtbaaronzichtbaar #creativiteit #buutvrij #anekdotes